TERUGBLIK: een road trip door on-Spaans Navarra

Niet lang geleden stond een roadtrip door Noord-Spanje op de planning. Navarra, om precies te zijn; een regio ten zuiden van Frankrijk en ten oosten van Baskenland. Na een bezoek gebracht te hebben aan toeristenoorden Gran Canaria en Benidorm dacht ik nu voor het eerst eens kennis te maken met het échte Spanje, het Spanje van de stereotypen en clichés die je uit de boekjes kent. Maar of dat gelukt is?

First stop: hoofdstad Pamplona. Cliché numero uno kan ik meteen afvinken aangezien Pamplona het mekka is op gebied van stierenrennen. Hoewel er ditmaal geen stieren te bekennen zijn, zijn de straten alsnog gevuld met honderden locals. Terwijl er luid gelach uit de rumoerige barretjes naar buiten klinkt zien de straten zwart van de mensen die hun vrije avond al staand en zittend vieren met drank en lekkers, Ah, dat moet tapas zijn. Toch? Niets is minder waar. Navarra doet niet aan tapas maar aan pinchos, de uit de kluiten gewassen, verfijnde variant op tapas. Typisch Spaans, maar dan net een tikkeltje anders.

Dat ’tikkeltje anders’ wordt groter en groter wanneer ik Pamplona verlaat en op zoek ga naar de Navarraanse natuur. Ik lijk in een andere wereld te belanden. We bezoeken het noorden van de regio en ik sjees met een jeep door Selva De Irati, het op één na grootste bos van Europa, met kuddes schapen en galopperende wilde paarden. Nog iets noordelijker bereik ik de bergen die ik vanaf grote hoogte al hangend aan een zipline onder me voorbij zie flitsen. Schotland? De Ardennen? Diverse bestemmingen komen in mij op, maar nee, ik ben toch echt in Spanje.  De dorpjes in dit deel van Navarra zouden qua architectuur daarentegen niet misstaan als Zwitsers alpendorp – inclusief donkerbruine balkonnetjes met oubollige bloembakken.

Ik reis terug, rij Pamplona voorbij op weg naar het zuiden. Het contrast had werkelijk niet groter kunnen zijn. Hier vind je het bizarre, dorre maanlandschap van Bardenas Reales, een semi-woestijn die volgens de clichés eigenlijk in Jordanië had moeten liggen en die zo ongelooflijk mooi is dat zelfs de makers van Games Of Thrones deze plek niet konden weerstaan. En alsof dat nog niet genoeg is: rijstvelden aan de rand van de woestijn. Are you joking? Dit lijkt alleen in Navarra te kunnen.

De Navarraanse natuur is er één van uitersten. Hier is niets Spaans meer aan, maar toch is dit Spanje.

De reis wordt afgesloten in het gemoedelijke Olite. Na het on-Spaanse natuurgeweld bezoek ik het kasteel en kijk uit op de rode vlaggetjes en wit met rood geklede bewoners die zich opmaken voor het jaarlijkse dorpsfeest. Inclusief stieren. Spanje is weer helemaal terug, maar ik moet helaas alweer vertrekken. Eén ding is mij na deze reis duidelijk: Typisch Spaans bestaat niet. Ben je op zoek naar het andere Spanje? Naar buiten de gebaande paden en naar verrassingen? Dan ben je in het belachelijk diverse Navarra helemaal op je plek.

Binnenkort meer tips over Navarra en Pamplona! Voor nu, zoals gewoonlijk, de eerste plaatjes.