Travel Diary Nicaragua (3) – Masaya, Laguna de Apoyo en San Juan de Oriente

Granada, de stad waar vriendlief en ik onze eerste dagen van de reis door Nicaragua verblijven, schijnt een prachtige omgeving te hebben. Tijd voor een roadtrip! We hebben een deal gesloten met Victor, de taxichauffeur die ons van de luchthaven naar ons eerste hostel bracht. Voor 50 dollar neemt hij ons een dag mee langs de mooiste plekjes van de omgeving. De planning: San Juan de Oriente, Laguna de Apoyo en Parque Nacional Volcán Masaya!

Kunst in San Juan de Oriente

Zodra ik bij Victor in de auto stap, bevalt het me meteen. Raampje open, Nicaraguaanse muziek door de speakers, een rozenkrans aan het spiegeltje en genoeg te zien langs de kant van de weg. Victor ontpopt zich tot een tourguide en vertelt ons al rijdend over Nicaragua. Is hij ons Spaanse geklungel van de eerste avond vergeten?  Hoe dan ook, de taalgids heeft wonderen verricht want we begrijpen zo nu en dan vlagen van wat hij zegt. Helaas kunnen we niet meer terugzeggen dan: ‘Si’ en ‘Aaaaah bueno’. Ach, we bedoelen het goed.

Onze eerste stop is het sfeervolle dorpje San Juan De Oriente, dat bekend staat om de handicrafts. Vooral pottenbakken is populair en Victor brengt ons dan ook bij één van de ateliers. De eigenaar vraagt of we Spaans kunnen. Vol vertrouwen in onszelf antwoorden we ‘un poco’ en hij begint een verhaal over pottenbakken in het meest simpele Spaans… om ons vervolgens met vragende gezichten te zien worstelen om hem te begrijpen. Na een minuut geeft hij het op en begint hij het riedeltje in perfect Engels op te dreunen. Had dat eerder gezegd, hombre! We krijgen een demonstratie en zien hoe een grijsbruin hompje klei veranderd in een geweldige vaas. Klinkt misschien saai, maar ik was gebiologeerd!

Laguna De Apoyo

Onze weg vervolgt zich, langs het prachtige kratermeer Laguna De Apoyo. Ooit was dit een vulkaankrater, nu is het een prachtig, glashelder kratermeer waar je in alle rust kunt ontspannen.  Ik kan mijn ogen niet van dit felblauwe meer af houden. Uiteindelijk brengt Victor ons bij het hooggelegen Catharina Mirador, een populair uitzichtpunt vanwaar je Laguna De Apoyo perfect kan bewonderen. Het heerlijke briesje is een verademing na de drukkende hitte die we van Nicaragua gewend zijn. Na een half uur vertrekken we naar onze volgende stop, het strand van Laguna de Apoyo, maar niet voordat we gesuikerde kokosstukjes gescoord hebben en deze lekkernij met Victor delen.

Op het rustige strand van Apoyo komen we tot rust in een hangmat en eten we te vette gefrituurde kip terwijl hongerige honden ons met bambi-ogen aankijken. Aangezien het eten niet echt een culinair hoogstandje is, hebben de honden ons binnen de kortste keren verleid en worden onze borden gretig leeggegeten.

De markten van Masaya

Wanneer we de hangmat zat zijn vertrekken we richting het stadje Masaya. Vanuit de auto spotten we aapjes in de bomen boven ons. Het blijkt een ideale plek te zijn om souvenirs te kopen. Eerst bezoeken we de lokale markt waar de Nicaraguanen hun producten kopen en verkopen. Daarna bezoeken we de toeristenmarkt waar je doodgegooid wordt met hangmatten, shirts, sleutelhangers, armbandjes en alles waar maar geld mee te verdienen valt. Aangezien we nog een beetje slaapdronken zijn van het relaxen bij de laguna en het bloedheet is, hebben we niet zo de behoefte om deze markten uitgebreid te bekijken. Ondanks alle vrolijke kleuren ben ik zelfs te lui om foto’s te maken (en dat wil wat zeggen!). In plaats daarvan drinken we een drankje en zoeken we naar een uurtje Victor weer op, die languit, slapend in de auto blijkt te liggen. Siësta!

Vluchten voor vulkanische dampen

Victor schrikt wakker en rijdt ons naar de volgende stop. Alsof hij kan aanvoelen dat we nog lang niet genoeg hebben van de prachtige uitzichten, stopt hij nog één keer. De zon staat al wat lager en schijnt gouden stralen die weerkaatst worden door het kalme water van het Masaya meer. In de verte rookt de Santiago krater van Masaya, wat onze laatste stop van de dag zal zijn. Whoa! Wat een plaatje. We zijn even stil, plukken het moment om te genieten en stappen weer in, op weg naar deze actieve vulkaan.

Als we bij entree van de Masaya vulkaan aankomen is het is al vrij laat. Dat is de bedoeling, want we zijn van plan om een nighttour te doen. We krijgen informatie te lezen waarop uitdukkelijk staat vermeld dat ’this volcano may erupt without notice since its frequent activity’. Gaaf!

De Santiago krater is de enige krater ter wereld die per auto te bereiken is. De tocht ernaartoe verloopt dus snel en gemakkelijk. We rijden door een apart landschap; dor en droog. Hier en daar liggen vulkanische stenen die daar door de jaren heen terecht zijn gekomen door uitbarstingen. Eenmaal boven worden we gewaarschuwd dat me niet meer dan vijf minuten bij de krater mogen zijn, vanwege de giftige gassen.

We worden slechts door een laag stenen muurtje gescheiden van de rand van de krater. De gaswolk hangt om ons heen en we horen de vulkaan rommelen. Wat verderop staat een kruis, ter nagedachtenis aan de maagden en kinderen die in het verleden geofferd zijn aan de vulkaan. De bevolking dacht dat de duivel in de krater woonde en deze kon alleen maar verdreven worden met iets wat rijn en puur was: maagden en kinderen. Wat een lugubere gedachte.

Na een half uur begint onze night tour en lopen we met een handjevol toeristen  naar een viewpoint. Het blijkt een eenvoudige klim van een kwartiertje te zijn. Eenmaal boven hebben we een nog beter beeld op de krater en aanschouwen we de zonsondergang. Een prachtige lucht, ondergaande zon en een immens grote, rokende vulkaan: het indrukwekkendste dat ik ooit gezien heb!

Na zonsondergang sluipen we met een zaklamp in de hand en een helm op ons hoofd de grotten in, waar we vergezeld worden door honderden vleermuizen. Eenmaal buiten merken we dat de vulkaan een stuk heftiger is gaan roken. Ik begin spontaan te hoesten vanwege alle dampen en ik zie wat locals met gasmaskers op. Waarom zij wel en ik niet? We springen de auto weer in, racen weg, steeds verder van de verstikkende, vulkanische gassen. Het voelt alsof ik aanwezig ben in een documentaire van National Geographic!

De roadtrip zit erop. Moe maar voldaan rijden we terug naar Granada. De volgende dag zullen we naar Isla De Ometepe vertrekken: een nieuw avontuur wacht!

<<< Vorig verslag|Volgend verslag >>>